Timo & The Stardust

Het is een jaar of vijf geleden dat Timo van Lierop voor het eerst zijn gitaar inplugt bij een optreden van de Stardusters in de Cacaofabriek. Vanaf dat moment is Timo een van de Dusters. Hij past naadloos in het Neil Youngmateriaal van deze Helmonds-Eindhovense band. Met een flinke snaar Aarle-Rixtel vanaf dat moment.

Vijf jaar lang trekken de ervaren muzikanten door heel Nederland, tussen 10 en 15 keer per jaar. Geen kopie van Neils liedjes, maar eigen interpretaties met veel en stevig gitaarwerk. Zes muzikanten die elkaar bij optredens zacht en hard weten te vinden in de muziek van de meester.

In 2021 verliezen ze Geert, de grote samenbrenger, initiator en gitarist. Een tijdlang liggen de Stardusters verslagen in een hoek, uitgeteld en uitgespeeld. De wil om samen muziek te maken is er, de kracht even niet. Tot bassist Gijs oppert om met eigen liedjes van Timo aan de slag te gaan. Timo werkt dan al een tijd aan songs voor een plaat Earth Tones. Het blijkt een gouden greep.

De muziek is toegankelijke indie rock, met invloeden van surf, country/amerikana en jaren 60/70 in het algemeen. Van Neil Young tot Wilco, via Kurt Vile terug naar de Velvet Underground. Op de plaat zijn veel luisterliedjes te horen. Maar live kunnen ze het met behulp van wat gitaargeweld lekker uit de bocht vliegen, iets waar de Stardusters altijd patent op hadden.

De klik tussen de muzikanten is er weer meteen: Timo & de Stardusters passen bij deze muziek. In Bukblad verwoordt Erwin Timmers het zo: ‘de liedjes staan als strandhuisjes op een betonnen voet, ze nestelen zich in je onbewuste en steken hun kop op als je naar de Plus fietst voor een sixpack bier of als je ongedeerd de behandelkamer van de tandarts verlaat.’ Met The Stardusters krijgen ze een snuif rock en een lading dynamiek. Dezelfde journalist eindigt zijn artikel met de volgende zin: ‘Lukt het de band om eensgezind in de liedjes te duiken, dan is Nederland een oorstrelende live-sensatie rijker.’ Oordeel zelf!